Kavacığın Kumu
Kavacığın Kumu söğüt kavlağı bu düdük bazen yazına yaslanır bazen bahara bir üflesem soluğum sökülür gelir son deliği geçince yere damlar inci böğrümün yamaçları dik yalıyar her yanımız ağrısa bile sürünerek çıkarız dağların zirvesine şiirden geleni şiire yatırdım elim boş aslını sorarsan birbirini saran bir sürü dize ülkeler coğrafyasından inci diziyorum suskun kalan ağzımın içine…