ağzımda metal tadı var, günlerdir gözümün biri senden uykusuz diğeri seninle bahtiyar gidecekmişsin beyaz söyledi, sonra da uçup gitti… bir şarkıyı orta yerinden kesip bir şiiri göğsünden bıçaklayıp, gidecekmişsin… bir kek kalıbına bakıp ağlamak bile varmış hayat ne tuhaf, aşk ne gaddarmış oysa bir harita bu yarısı sende yarısı bende kimse bulamayacak yönünü yarası kalacak…
Ivan Pozzoni was born in Monza in 1976. He introduced the subject of Law and Literature to Italy. He has published essays on italian philosophers and on ethics and legal theory of the ancient world; he has collaborated with numerous italian and international journals. Several of his verse collections were published between 2007 and 2024:…
Gönül penceremin, Özgür kuşudur o! Uçar konar sabah akşam, Bir onun dalında Bir benim yüreğimde! Gün yirmi dört saat, Konuktur gönül pencereme. Ben de onun gizli sevdasına. Dünya dillerinin acizliğiyle, Yangın yeridir yüreklerde… Nice öyküler, şiirler, Yetmedi bana Onu tariflemeye! O ne Uludağ’ın yamaçlarındaki, Kızıl kestanelerin kızılında, Ne Beyler Sokak’ın otuz üç numarasında, Ne de…
Gözlerin kapalı, karanlıkta yol arıyorsun, Çatlamış kalbinde derin bir yara. Bilerek attın bu adımları ateşlere doğru, Şimdi küllerin arasındasın, vicdan azabı yakanda. Okuduğun sayfaları anlamsız kıldın, Büyük şairlerin fısıltılarını kaybettin rüzgârda. Kelimeler unutulmuş, küflenmiş yıllar boyu, Umutlar çoktan kaldırılmış tozlu raflara. Pişmanlıkların zinciriyle bağlanmışsın Kendi zindanında esirsin, acılarını çoğaltıyorsun Kırık aynanın parçalarında gördüğün yabancılaşmış yüzün.…
bir rübai getirdi hayyam’ dan dilrüba sultan aklımı çeldi acemistanlı ol civan bilemezsin felek ne zaman sunar sana fırsatı vaktin hangi sularında avlanır yavru ceylan insan nefsinden ne kadar ödün verir kimdir yüreğini yangından kaçıran ister konuş ister sus yok hükmündesin biter başında her daim adına nutuk atan aşk desek de bunun adına ey gül-i…
Bu kadar çok âşık olursan birikmiş hüzünlerin zinciri olursun Gülerken ağlamak gelir içinden, mutlu değilsindir Resmin tam ortasına düşer kuşlar asılsız ağaç dallarından Kahramanı olamazsın hiçbirinin, bu da senin kefaretin Aşkı yaşamak güzel derler, evet güzeldir hem de çok Sonra bir bakarsın şeytanın dört çatallı oku Sevdiğim dediği çiçeğe bakarken bıçaklanmışsın Göğsünden, kim bilir hangi…
çok şeylere yakındık sallasanız iliğimiz boşalır kıtlığın rengi değişti şimdi bizi yadırgıyor şalvarı geniş elbise bizim mutluluğumuz gün akşamı gelen yolcumuz dağların köylere inen tozu iki yakalı bir şehire taşıdık köydeki unu bulguru ayak üstü komşuluk geçişleri hep bu eşiğin üzerinden batardı çocukları çağırdığımız akşam güneşi bakkalın önüne toplanmış köy halkı çekimsiz bir fotoğrafın içinde…
bir ömür nasıl heba edilir söylesem inanmasınız ben de inanmadım ama her şey ortada yüzü pas tutmuş zamanlar ve gölgesi kapılara vurmuş akşamlar ezberletiyor insana hatırla ne çok bekledin kapıların ardında bir insan nasıl içlenir söylesem anlamazsınız ben de anlamadım yaşım yetmeden haberim yoktu çünkü kendimden ne içimde ay uyudu ne zaman gözümde yoruldu hatırla…
yeşil etekleriyle dallar eğilmiş sulara ay ah ay açmış suyun penceresini dalgalarda yakamozların ritmi dansediyor hışırtılarla suyun koynunda ayın serabı suyun koynunda sevgilinin uzaklığı saçlarının şelalesi ve rüzgar göklerin perisi çözmüş düğmelerini çözmüş düğmelerini sularda şavkıyan ve gümüş dalgalara açmış göğüslerini iğdeler çiçek açmış yeşermiş yapraklar renkten renge girmiş kelebekler çiçekler arılar vızıldıyor ve altın…
Karanlığa Renga/ Bilsen Başaran – Aslıhan Tüylüoğlu kırk kırbaçla karşıladım karanlığı kırk dil olan bu testere hayatı İkiye böldüm yılan sözlerini üstünden atladıkları kara yalanı bağırdım karanlığın ağlarına takılanları ensest livata çığında boğulanları gördüm karanlığın rahmindeki habis talanı badeli şeyhlerin fallusundan akanı cennet nuru sanan kadın erkek çocuk kendini safsataya sunan gafletteki zavallı halkımı düşündüm,…