ANNECİĞİM
Yasemin Kaya
Sen yaşarken çocuk idim, toy idim.
Öldüğün gün, birdenbire büyüdüm.
Sen toprakta bense taşta uyudum.
Gece gündüz düşümsün anneciğim.
Hatıralar bohça bohça sandıkta.
Gözyaşlarım incilenir andıkça.
Sen gittin de biz burada kaldık ta.
Saat saat işimsin anneciğim.
Suretimde çizgi çizgi izin var.
Gözlerimde acı, keder, hüzün var.
Aynaya bakarken senin yüzün var.
Gözüm,kaşım,başımsın anneciğim.
Her an yeni bir ben’le tanışıyorum.
Yaş aldıkça sana dönüşüyorum.
Senin sözlerinle konuşuyorum.
Ağzım, dilim,dişimsin anneciğim.
Her köşede bir hatıran duruyor.
Ömür nehri damla damla kuruyor.
Ölüm gongu saat başı vuruyor.
Gelen giden yaşımsın anneciğim.
Kabrinin üstüne gülleri ektim.
Su yerine gözyaşlarımı döktüm.
Her güne bir dua ağacı diktim.
Ağacın dalında kuşumsun anneciğim.
16.09.2022-SİVAS
Yasemin KAYA