BİR ŞİİR BİR DE DÜŞ OLSA
-Ben ve Ben-
1.
Kentimi geziyorum yanımda çocukluğum
Elimi bırakma diyor gözlerini kırpıştırarak
Göğü sordu: Benim değil dedim
Güneşi sordu: Yakıcı sıcak dedim
Dağı sordu: Eskiden ateşli bir su idi
Soğudukça kayalaştı dağlaştı iyi mi
KİMSEYE SÖYLEME
2.
Öyle sevindi ki havalara uçtum onunla
Uçan bir kırlangıca dönmüştü yüzü
Gülüşü kabuğunu yeni kırmış nisan kuşu
Öttükçe cik cikli… Öyle güzel ki
Ne su istedi ne elmalı şeker ne de leblebi
Ayrılırken sordu gelir misin bize de
KİMSEYE SÖYLEME
3.
Hayatlı bir Antakya evi ortasında bürke
Anası bağdaş kurmuş oturuyor sekide
Havanda cevizli biber dövüyor… Kime ki
Anneeeee! diye bağıracaktım az daha
Öyle özlemişim ki ille de lavaş ekmekle
Biraz da acılı olsun yansın ağzım dilim
KİMSEYE SÖYLEME
4.
Ve birden açıldı çıngıraklı kapı
Ben geldim al şunu sepette Asi balığı
Nasıl da terlemiş babamın açık alnı
Beni görmedi bile yüzünü yıkıyor
Evin asmasından taze yaprak toplayalım
Tepside ince kıyım bol soğanlı balık
KİMSEYE SÖYLEME
5.
Ben nerdeyim şimdi hangi BEN’de soluk soluğa
Binlerce kez geçtiğim Köprü’den geçerken
On yaşında-on beş-yirmi-elli-seksen yaşında
Göğsümü açtım Hıdır Denizi’nin serin yeline
Yaşamak ille de yaşamak… Ne güzel Dünya
Menevşe oğlu Antakyalı SABAH yaşıyor daha
KİMSEYE SÖYLEME
