Sen yağmurdun, ben toprak
bin yıl kurak, aşk yok
çiçeğe hiç dönüşmedi dalımdaki tomurcuk
iklim sustu, kış indi
rüyalarda doydum sana sevgili…
Bir yaprağın ayasına bir denizi oturttun
gözlerin güven verdi
her kulaç düş adası, battım çıktım
taş gönüllü dalgalar nefesimi ısırdı
bir ateşten bir sudan alev doğdu
çoğaldı kuzey rüzgarı
sesimi su apardı.
Bütün kara parçasının ah acemi yolcusu!
ben “göy ekin”, sen orak
yerin rahmi kesilmişti o gece
kanıyordu kabul gören özgürlüğüm
aşkımı aşkla ölçtün, uyandım.
Kaçamak rüyalarda doydum sana sevgili!
