kaldırımın üstü
al topuğun toplamıdır hayat
suyun akışına dökülüyor gözlerin
yakamoz ipliğimiz pul dizimi
dilimin ucunu yakıyor hece
sevimli çocukların oyuncağı
kum yüklü kamyonlar sırada bekliyor
yolların tozu gülümüz bıkkın
düşmüş sürüklendiğimiz gece
mevsimleri yontuyor kara kış
hiç çatlamıyor kimyası
daha çok yükleniyoruz
bastığımız yere
kırk yıl için düşmüş yollara
daha kırkı çıkmamış cümle
anılara değmesin uzun boyutlu
karanlığında boğulsun kuyusu
