ORDA DURUYOR KALBİM!
İnsan denilen kuyu, çaresiz düşersiniz
bir kez daha düşersiniz atılan ip çürük olunca
sonra bir kez daha
kararır yüzünüzdeki güneş
mavi çıkamazsınız birinin denizine girseniz.
Aslında aynaya bakan dünyayı görür
kimi soysanız çırılçıplak bir acı çıkar içinden
aşk kirletilmiş, patlatılmış akıldaki dinamit
herkes sırtını dönmüş bir başkasına
herkesin elinde öfke bir bıçak
korku ayazı kanlı bir oyun
her doğan çocuk göçmen kuş olmuş.
Yaşatacak bir rüya görmüştünüz
orda güzel kadınlar, orda kuş sürüleri
ısıtan merhabalar, yaz akşamları.
Şimdi ürkütüyor sizi rüzgâr bir papatya uzatsa
neyi düşünseniz bir avuç kan doluyor onun yerine.
Bir silahın içindesiniz, artık herkes şüpheli
başlasın yaylım ateş
saçınızı tarasın kurşun sesleri.
Budur yüzünüzde gördüğüm dünya
hiç korkmadım hepinizin hedefinde olmaktan.
Dünya 2019
VEYSEL ÇOLAK
Fotoğraf: Suzan Pektaş
