sanrı
atların çılgın koşuları bittiğinde
toz ve toprağın arasından belirir bir ömrün hatıraları
ağladım doğar doğmaz biten balık hayatım için
içinde çabaladığım deniz bir kova sudan ibaret
kitabın sayfaları gibi deniz kabukları
dökülürken cebimden öğreniyorum yaşadığımı
bir tatlı nefesin içini dolduran hayat
bunca yorgunluk gerisi bunca mülk
dokumaların örgüsünü çözecek
giysiler dolabındaki kasvet
kağıda ve konuşmalara sık kullanılan kelimeler
bizi, görüngüleri belirsiz bir rüyaya yatırır
alnımıza dokunan soğuk el
sonra her neredeyseler geliyorlar tanrısız melekler
yanmış mumların tortusu harflerini siliyor yazgının
bu kalıntılar bu dijital harabe
kaybolup gidecekler atların çılgın koşuları bittiğinde
Bahtiyar Kaymak
Resim: Süleyman Öçal
