Perperişan bir aşkın ertesinde
sözler dobra dobra.
Nefes nefeseydik ürkek sevişmelerde
nefesimiz yetmedi geceyi koklamaya
yıldızlarla dertleşmeye yetmedi
yetmedi ağzımızda sözcükler
giydirmeye dolu dolu
doludizgin emekliyoruz sayende.
Bitmedi yüreklerimizde delirten ağıt
hıncahınç öfke toprağın koynunda
göğü boğdu geceyi yırtan gümbürtü
yerin çığlığını emiyor karanlık
karın üşüten sessizliği tenimizde
topluca gömülüyoruz sayende.
Günbegün kızışan mahşer bitik
ekmeğin peşinde curcuna
ateşten atlayan günler
sırtımızda tüm aleviyle Ekim
cayır cayırız sayende.
Kaç can var vicdanımızdaki enkazda!