Gözlerin kapalı, karanlıkta yol arıyorsun,
Çatlamış kalbinde derin bir yara.
Bilerek attın bu adımları ateşlere doğru,
Şimdi küllerin arasındasın, vicdan azabı yakanda.
Okuduğun sayfaları anlamsız kıldın,
Büyük şairlerin fısıltılarını kaybettin rüzgârda.
Kelimeler unutulmuş, küflenmiş yıllar boyu,
Umutlar çoktan kaldırılmış tozlu raflara.
Pişmanlıkların zinciriyle bağlanmışsın
Kendi zindanında esirsin, acılarını çoğaltıyorsun
Kırık aynanın parçalarında gördüğün yabancılaşmış yüzün.
Kelimelerin anlamsız harf yığını, ruhundan kopuk bir ada
Kendi kaleminle yazdığın duygular bile yabancı olmuş sana.