İki Rabia/ Ümran Erol
Rabia Esen, bütün gün evi düzenlemeye, temizlemeye çalıştı. İşler bir türlü bitmiyordu. Karşısında biri varmış gibi kendi kendine konuşuyordu. Sesine biraz öfke yüklenmişti. “Giyemeyeceğimiz, kullanamayacağımız ne çok şey biriktirmişiz.” Dedi. Katladığı giysiyi kaldırırken. “Zenginliğin, gören göz, tutan el, yürüyen ayak olduğunu unutturma tanrım. Tanrım bana yaşamın anlamını kaybettirecek acılar verme.” dedi. Şikayetinden pişmanlık duymuştu. Sıra…