Kara Kış/ Mehmet Rayman
kaldırımın üstü al topuğun toplamıdır hayat suyun akışına dökülüyor gözlerin yakamoz ipliğimiz pul dizimi dilimin ucunu yakıyor hece sevimli çocukların oyuncağı kum yüklü kamyonlar sırada bekliyor yolların tozu gülümüz bıkkın düşmüş sürüklendiğimiz gece mevsimleri yontuyor kara kış hiç çatlamıyor kimyası daha çok yükleniyoruz bastığımız yere kırk yıl için düşmüş yollara daha kırkı çıkmamış cümle anılara…