kırlangıç yuvası
kırlangıç yuvası sokaklarda büyülü sessizlik ne kaldırımdan vapur geçiyor ne de karşı kıyıya yüzen bir tramvay var denizin göğsünde gül açıyor bir midyenin penceresinden el sallıyor papatyalar parktaki karınca yuvasına yolcu taşıyor şoför arif asuman kız güvercinlerle ebabilce konuşuyor mahalleye geçiyorum sokakları şehir basmış kimin umurunda… bardağımda güneş yine akşam oluyor işte kafayı bulduğum saatler…