Sabrın Uzayan Dili/ Mehmet Sadık Kırımlı
kıştı gökyüzüne erken yaslanmıştı gece… kuşlar uykuya çekilirken birer parıldayan kordu sanki karanlığın yüzünde uzaktan yanıp yanıp sönen yıldızlar ara sıra sessizlikle kucaklaşırdı sokaklar hayatın üstüne inerken kara perde soğuktu gece, soğuktu ölüm, soğuktu rüzgâr yapraklar titreyerek sokuldu birbirine kışa verdim kendimi bakarak uzak dağlara toprak perişan onca dikili ağacıyla orman yakmak başarı sayıldı, kül…