İsmail Zorba, Baharın Hazan Esintileri
Seher vaktini karşılarken gözlerim,
uyku yuvasını terk edeli
kaç gün olmuştu hesap edemiyordum.
Dağa kaçanların ardından
ellerim böğrümde bakakalmıştım.
Çaresizlikler yepyeni pişmanlıklara
mahkum ediyordu. Kendi evrenimin
semalarında kanatlanıyordu
hayallerim. Oysa hatıralarında zengindim
bir zamanlar.
Bütün yitişlerimin ötesinde emeklemeye
başlamıştım yeniden ayağa
kalkmak için. Bir sözle daldığım uykudan
bir sözle uyanmayı beklemiştim
bunca zaman. Oysa ellerim hep
boşluğa uzanmıştı. Bir gün bir tutanı
olacak mıydı ellerimin. Avucumdan
kayan gül yapraklarının yere dökülüşüne
eşlik ediyordu damla damla biriktirdiklerim…
Sonra mum ışığında görünüyordun.
Hatıralarınla geliyordun. Yüzündeki
huzurla aydınlanıyordum.
İçimdeki bahara sesleniyordum: Neredesin?
Bedenimde, ruhumda hazan yaprakları savruluyor.
(…)
Not: WEB sitemizde dergimizde yer alan ürünleri kısmen paylaşıyoruz…