Kaan Eminoğlu, Yıkım Sebebi
Mangalda kül olan aklım
İçimi çıra sanıp yaktın
Bana yeni bir kalp gerek artık
Eskisinden bıktım
Rehavete kapıldım, acemilikler yaptım
Belki mahşere tıkılı bir yalnızlıktım
Ne yazık şansıma küstü şansım
Ah, deprem değilim
ama yıkıyorum sevdiklerimi
Ve bilmiyorum yıkım sebebini
Dünya böyle üstüme düştükçe
Topak topak toz birikmiş elimde
Serildiğim masada kırış kırışım
Yalvarırım beni ütülere basın
Karın beni yaşama, karıştırın aşka
Temize çekin ya da baştan yazın
Elle tutulur bir yanı kalmadı yalnızlığımın
İmgeleri öldürün, sözcükleri öksüz bırakın
-İyi olursa şiirden bilsinler kötü olursa şairden-Ne de olsa şiir yükseldikçe
Burun kanatıyor rakım
Nedense bende alçaklık korkusu baskın
Siz kılı kırk yarın, tarım devrimi yapın
Ben irtifa kaybettim, yere çakıldım Haddinden fazla yanlış kadın tanıdım
Bir salon süsü, bir masa örtüsü
Gibi kaldım hepsinin hayatında
Lütfen dön bana şansım
Ya da bak rahatına
Ne de olsa artık
İmkânsıza yer yok hayatımda