ÖLÜM VADİSİ
Ölümler kentine giden
bir vadinin yolcusuyum
yüküm kelebek yürekli bir ölü
Hüzün süzüyor yaralarımdan
saçlarım belimde salındıkça
alıcı kuşlar dönüyor etrafımda
Beklediğim istasyonlar ıssızdı
yolcusu bendim trenlerin
ömrümün ikizi
bir de yalnızlığım
Genzimde ıhlamur kokuları
geçip gidiyorum yazın kenarından
kendiliğinden iniyor
gölgeli pencereler
sesini duyuyorum
uzaklardan Araf’ın
Gülçin Yağmur AKBULUT