Oya Gündüz Aksu, Çiçekli Yol
belki bir çoban geçer
ya da korsan bir karga
başında yalnız dolanır kokusu dikenlerin
ağacın bekleyişi bir küçük konukluğa
şapkası bozulmaz hiç bu yolda çiçeklerin
nereye gider bu yol, hangi dağın suyuna
kimlerin gölgesini taşımıştır kim bilir
geçmişin gülü mü sakladığı
dikenini midir yoksa
sönmez hatıraların onulmaz meşalesi
akıl sır ermez bu yolda
zamanın oyununa
olur da bir gün düşersen bu cennet bahçesine
unutursun gördüğün bütün güzellikleri
başka diyarlar söner, yanan bir tek dağlardır
ve başında kaybolan bin yıllık gemileri
