Ölüm Sizsiniz/ Veysel Çolak
Yaşadıklarımı bilebilirdiniz bir alanda bırakırken kalbimi beni boğarken kentin çığlığı çok kez karşılaştık aslında yol değiştirirken gördüm sizi, korkarken aklınızda buğusu akşam çayının her çocuğun içinde dünya öldürülürken. Kirlenerek yaşamanız umurumda beni azalttıkça siz, büyüyor öfkem ihanetsiniz kuşların sevincine aklımda o yalancı yüzünüz, sizi gördüm bir devrimcinin ömrünü yağmalarken. Öyle bir şey değildi sevmek siz…