Bir Kadın Kırılır
Bir Kadın Kırılır uzak gurbet’te günler sırtta bıçak yarası yorgun, aksi ve birdenbiredir akşam oluşlar bu bahar, ah bu bahar! bahçemde limon çiçeği, kalbimde özleyiş kokusu… nisan, utangaç bir ressamın elvedasıdır belki, toprağın uzamış tırnakları ile ilkyaza yeniden uyanışı turnalar çığlık atar, bulunur ansızın cümle yitirilmişler. ve turuncu ve şeftali ağaçlarının toz pembe sorgusu, kırılır…