Güz Yeli / Asım Gönen
esti bir güz yeli kırıldı kanatlarım çok uluslu bir yangındı sevgilim ağız dolusu öptüm gül yerini metal lavlarda kaldı dudaklarım büyük fırtınaların dağıydı efkarım ve her kırığından kan damlayan devrilmiş bir çınardı yaşadığım çok uluslu kırdılar kolumu kanadımı ben çok uluslu ağladım ve bıçaklar ağzında kimsesiz bir kederdi yalnızlığım çimenlerini keder yelinin ırgaladığı beni gün…