Sığınak/ Ahmet Özer
avluya bakardı penceremiz bir kadın pullarla yüklü sedef kakmalı giysilerini havada döndürür ninnilere yaslar eteklerine nakış işlerdi. çocuk düşlerimi süsleyen dansını havalandıran darbukaydı kocasının parmaklarıyla uzun koşuya katılan. geceler umudun gökkuşağı gündüzler uykunun salıncağıydı. küçük kızın sığınağıydı hırkamdaki çiçekler anne buzlu camın ardında terli bir gömlekti baba aynalarla dolu evden peri masalları akardı. evin bir…