Bir Nehir Akıyor Sabaha
dingin bir geceden
iniyorum şafak sökümüne
güneşle yıkıyorum yüzümü
çayın ömre iyiliği var
bir intihar mektubudur yaşam
insanı uykusuz bırakan
ömrüm dur de bu hayata
kırarmış zülfüme takılan
sakın ağladığım görülmesin
hangi dala konsam çürük
hangi ele tutunsam kalleş
gözlerim alev yangısı
kaçıp gidiyor bir ömür avuçlarımdan
cingil ile su taşıyorum
bir ömür geçip gidiyor
gölgesinde palamut ağacının
uykuya dalıyorum
dayandığım her taş kanıyor
tünediğim her ağaç kuş yarası
yaralarıma çamurdan merhem yapıp
usulca ölüme yatıyorum
Şerif Temurtaş
Fotoğraf: Burcu Topağaç