GÜN UMUDA DÖNERKEN
ŞAİR İLE MUHABBET
Ey Şair,
21. Yüzyılın, 21. yılının en uzun, en karanlık gecesinde; yüzyılların hüznünü taşıyan öksüz yüreğimde, gün umuda dönerken saat 21.00’da yazıyorum bu şiiri sizlere.
Diyorsun ki; Yüzün yağmur sonrası bir fotoğraf…
“Nerede topladın bu kadar hüznü
Bu kadar efkârı bir yumak yapıp
Nasıl sardın birbirinin üstüne
Yüzün yağmur sonrası bir fotoğraf
Hangi ressam dökebilir tuvale”
Haklısınız işte, kimseler çizemezdi, o derin efkarımın resmini.
Çekemezdi, Şair Yasin Mortaş bile! Yalnız başına, yalnızlığımın yazgısını.
O sessiz ve sensiz efkârın üç boyutlu fotoğrafını.
Yüzyılların, yalnızların ve yârsızların acısını,
Hem karda hem yarda yananların acısını.
Milletimin derdi Kaf Dağlarını deldi.
Derin denizleri, sesiz dehlizleri ezdi.
Yel gibi, yıldırım gibi çarptı yüreğinden
Bir zafer günü seçti, kendi ka/e/derinden
O, yok/ol/uş yukarı akan çılgın bir nehirdi.
Gözlerinde umut yeşile dönerken.
Ey Şair,
Bil ki birazcık umudun yoksa yüreğinde;
“Uzaklara dalar öyle kalırsın
Dayarsın sırtını gamdağlarına
Bir türlü ağarmaz kara bulutlar
Gözlerinde gün kızıla dönerken
Yüzündeyse yaklaşıyor zevale”
Ey Şair,
Şimdi söyle bize, hangi şair, umut verir zevale?
Acıları, kan kırmızı yapanlar mı
Ağrıları, Ağrı Dağı sananlar mı?
Yoksa sitemleri, Kahır Dağı sayanlar mı?
Söyle Şair, bizi kim getirdi bu umutsuz hale?
Sözlerinde umut ak sütlere dönerken.
Ey Şair,
“Gönül yakın olsa fark etmez ırak
Boynunu bükerek beklemez firak
Korkuya korkuluk yapan çıkmadı
Derdini sevmezsen sancın çoğalır
Düşlerinde geçirirsin havale”
Derken ne de güzel umut veriyorsun yürek yangınında küle dönmüş ak güllere. Bahçesi hazan olmuş garip bülbüllere.
Közlerinde umut bir hisara dönerken.
Ey Şair,
Senin de dediğin gibi;
“Herkesin sırtında bir dünya yükü
Herkesin acısı herkesten fazla
Kısalmaz uzamaz zamanın boyu
Gözyaşını katık ettiğin yeter
Yapma artık acılardan nevale”
Gel, birlikte dönelim içimizdeki kut-sal umuda. Elimize, yüzümüze sürelim kokusunu; sürme gibi gözlerimize çekelim umudu. Bakışlarımız net, Atmaca gibi keskin olsun.
Gönlümüzde son/m umut özüne dönerken.
Ey Şair,
Öz umuda,
Söz umuda,
Göz umuda,
Köz umuda dönerken çıngı çıngı en uzun gecede, biz seninle hâlâ neyi bekliyoruz, tam umuda dönmek için koşar adımlarla?
Henüz her şey bitmiş değil
Gündüz gece olmuş değil
Gün ufuktan süzülse de
Henüz akşam olmuş değil
Şair Tayyip Atmaca’ya sevgi ve saygılarımla arz ederim.
Muharrem Demir
21 Aralık 2021
Gürün/Sivas