Koca Yürekli Şair

Koca Yürekli Şair

Bilsen Başaran’ı önce sanat dergilerinde tanıdım. Can Tartısı şiirinde, “Uzaklardaydın…/ Yenik bir orduydum / Kurt görmüş kuzu sesiydim dağ başlarında.” Kurt görmüş kuzu sesine çarpıldım. Çok çarpıcı imgeleri vardı. Her tesadüf bilinmeyen bir gerçeğe dayanır derler ya Bilsen Hanım’a da doğumuyla yüklenmişti bazı gerçekler.
Ben onu haksızlığa, zulme başkaldıran Ege efelerine benzetirim. Küçük, zarif bir bedende koskoca bir yürek. Şiirleriyle meydan okuyan bir deli fişek. Dürüst, arkadaş canlısı, fedakâr… Sevecen olduğu kadar da gözünü budaktan, sözünü dudaktan sakınmayan biri…
Dostları, arkadaşları için hiçbir fedakârlıktan kaçınmaz. Çok dikkatli bir gözlemcidir. Ege’nin Kızı, Ege’de Börklüce ve Bedreddin kitaplarımın düzeltisini yapıverdi. Börklüce Mustafa’nın ölümünün 600. Yılında 600 dizelik bir destan yazdım. İçine de Bilsen Başaran’ın bir dizesini yerleştirdim. “Kavga sonrası sevişmek gibi suyun sesi” okurken o dizeye gelince, “Bu dize bana ait,” dedi. Gülümsedim, “Çıkarma ama dip not düş” dedi. Öylesine dikkatli ve titiz ki gözünden hiçbir şey kaçmıyor.
Bilsen Başaran adı bana gece karanlığında göz kırpan yıldızları anımsatır. Karlı dağların doruklarında çiçek açmış mor menekşe gibidir
gözleri. Yüce dağların başından kendi yatağında akan, arı duru, kekik kokulu, yüksekten akarken ak köpüklü çavlayan oluşturan bir sudur. Geçtiği yerlerde çam, meşe, kavak, zeytin ağaçlarını besleyen, mersine, gevene, kır çiçeklerine cansuyu veren bir dere, bir ırmaktır. Aktığı topraklara bereket katan, çalışkan, üretken Artemis’tir Bilsen Başaran…
Ad, insanı temsil etmez, gösterir deseler de onun adı insanı düşündürür. Bil – sen, bilginin simgesi, Baş-ar-an, engel tanımayan, zorlukları aşan, yönder olan kişi. Onun adı yaptıklarıyla tam olarak örtüşen, bütünleşen bir şey. Onunla ilk tanışmamız doksanlı yıllarda Kuşadası, Öykü-Şiir günlerinde olmuştu. Kütüphanenin bahçesinde gelen konuklar oturuyorlar ama bir köşede arı oğulu gibi yumak yumak olmuş kadınlar, kızlar var. “Hoş geldiniz” demek için yaklaşıyorum. Kalabalığın içinden ışıklı bir el uzanıyor, “Ben Bilsen Başaran.” Bu ışık
seline ben de katılıyorum. Sanki kraliçe arı, o nereye giderse akıyorlar arkasından. Bazı insanlar vardır, uzaktan pek hoş görünür. Tanıdıkça uzaklaşırsın ondan, kalayı çıktıkça bakırı görünür. Bilsen Başaran onlardan değil, tanıdıkça vurulursun, şiirine, bilgisine, kişiliğine tanıdıkça bir burgaç gibi takılırsın peşine. Türkçeyi çok güzel kullanan, şiirlerine halk deyişlerini kazandırarak Türkçeyi varsıllaştıran, insan sevdalısı, yurt sevdalısı Bilsen Başaran, bizler için büyük bir değerdir. İzmir Kitap Fuarında “S/ÖZÜN İZİ” adlı denemeler kitabını “Dostlukla ve sözün kıymetiyle” diyerek vermişti. O kitap yaz boyunca başucu kitabım oldu. Bitiverecek diye korktuğum
için azar azar, sindire sindire okudum. Okudukça, tanıdıkça hayranlığım daha da arttı. Yüreğime çivi gibi çakılan dizeleri vardı.
“Korkma sakın sevmekten / Kurşun ses
kadar hızlı geçer yaşamak / Ama öylesine
zordur/ Kurşunu havada/ Sevdayı yürekte
tutmak.”
Hangi dizesine göz düşürsem inanılmaz bir ışık huzmesi çarpıyor, inciler, yakamozlar oluşuyor gözlerimde. Sözcükleri bu denli güzel nasıl kullanıyor, halk deyişleriyle nasıl damıtabiliyor? “Sabır yükledim
/ Aklıma demir attığın akşamlarda / Kurşun
sesi kadar ağırdı / Sağanakların Türküsü /
Başımı camlara gömüp zehir mayaladım.”
Ahlat ağacına yuva yapmış bir kuşun
uçmaya çalışan yavruları gibi çırpınıyorum.
Ancak bu kadar güzel anlatılır sevdalar, acılar,
hüzünler.
Halk deyişleriyle iğne oyası işlercesine, ilmek ilmek örülmüş söz dizilerini gördükçe başım dönüyor. Kendi kendime ‘sen vazgeç bu yazım çizim işinden’ diyorum. Sadece okuyucu ol. Bu dizeleri kurgularken nereden alıyorsun bu kadar gücü, bu pırıltıları. Bir duygu bu denli nasıl anlatılır. “Bilirsin
aşk kesildiğinde soluğum / Çağrının
ışığına koşarım / Belki bir gün hüzün sağanakları
diner / Gözyaşına gülücükler sunarım.”
Sizi bilemem de bu hüzün sağanakları benimle sonsuzluğa değin kalacak. Betimlemeyi sözcüklerle resim yapma, diye anlatırdım öğrencilerime. Bilsen Başaran sözcüklerle resim yapmıyor, bir çocuğun saf, tertemiz yüreğine bir yörük kilimi örercesine seriyor sözcüklerini. Bu denli
acılarla, sevdalarla yanıp kavrulan yüreği kim bilir ne haldedir. Duygu yüklü depremlerle sarsılan yüreğiniz mühür tutmaya zaman
bulamıyordur diye düşünüyorum.