ARKADAŞLIK ŞİİRİ
-Necmi Selamet için-
Yoksul gençlerdik sohbeti ısıtan çayın buğusunda
Birbirimizi ateşten çekip almanın ustası
Küçükten büyümenin bedeliydik savrulup gitmekle.
İçimizde hep kendini döven haşarı bir sıkıntı
Ve kelimeleri tartarak onardığımız o şehir
Günün sonunda ev içlerine bırakırdı bizi.
Teksir kâğıtlarında kayda geçen düş kırıklarımız
Kötü adamların şenliğinde sorguya çekilirdi
Kendimizce kararlıydık ser verip sır vermemeye.
Kalbini tutup hayatı kurtarmaya çıkarmış
Serüvenci bir kimlikti sanki bizimki
Ne kadar hırpalanırsa o kadar göveren.
Ve her zaman gözümün hizasında o fotoğraf
Eskişehir ayazında pardösünün içine kapanıp
Durmadan tütün yarıştıran kısık bakışın.
Rahmi Emeç
